Mostrar mensagens com a etiqueta estava a jogar com a língua. Mostrar todas as mensagens
Mostrar mensagens com a etiqueta estava a jogar com a língua. Mostrar todas as mensagens

quarta-feira, 30 de março de 2011

sede e miragens



Aínda que a terra non sempre precisa da auga pode-se dicir que si, con moita frecuencia debece por ela. E nas ocasións en que a falta é tan grande que a seca comeza a greta-la, a tornar en pó a sua superfície, a terra, que pola sua posición natural sempre ten os olhos virados cara ao ceo, comeza a ver auga onde é óbvio que non hai tal; por veces, nun aire azul desidratado confunde as estelas dos reactores con cumuloninbus, pon en marcha o febril proceso de abrir os seus poros ávidos de humidade, e agarda con excitación sexual o momento de as pingas gordas se descolgaren das nubes, de ve-las baixar xa irremediablemente cara a ela.

E agarda.

Até que as estelas van ancheando, desfacendo-se devagarinho, deixándo-lhe umha erosión fonda, ferindo alí onde o vento e a xeada nunca deran chegado.

quinta-feira, 18 de fevereiro de 2010

No Náutico de Vigo

Tanta escola de vela, tanta escola de vela e ao final a metade dos veleiros da ria andan a motor.
Burguesia galega desnortada, o norte é a Galiza, eles están coa cabeza en Espanha. Vexo-os pasear polas rúas céntricas, falando castelhano, levando os seus filhos cos uniformes das escolas privadas máis prestixiosas o cal non lhes garante umha melhor formación, só umha barreira para se separaren do povinho. Perpetuación do tópico... Galiza nunca tivo burguesia, a pouca que hai é espanhola.
Cuanta inoráncia hai en el mundo!

sexta-feira, 12 de fevereiro de 2010

Soltoistoassimeprontovoilàc'esttout

Teño unhas ganas poderosas de comezar a escribir e encher fólios e fólios con algúns asuntos que me morden nos cabos de interconexión dos neurônios... mas, pluf, pluf, todo fica bloqueado, non aparece claramente unha estrutura na que ir colocando estas cousiñas. Ìa o asunto dende o relato do cafeciño pracenteiro que tomei unha tarde desta semana na cidade, cun amigo, até à asfixiante presión que a extrema dereita espanhola esta-me a fazer nas glándulas máis sensíveis, pasando polo sindicalismo que por desgraça exerce unha atracción gravitatória selectiva que afecta maiormente aos preguiceiros, aos enemigos declarados do trabalho. Tamén están corroendo as auto-estradas da comunicação do meu cerebro temas do máis diverso, a pouca eficiência das axudas internacionais para as catástrofes naturais ou, máis a miudo, provocadas, o proceso ao xuiz Garzón por querer investigar os crimes da ditadura espanhola (uiuiui! já vão dois espanhois no mesmo texto!), a pouca fe que teêm os políticos galegos na nossa cultura, a soluição é suicidar-se como país, passar a falar o castelhano e o inglês, e a tocar as gaitas escocesas --- hala, esquece toda esta paifocada da Galiza.



Ben, tamén quixera falar marabilhas da triloxía sueca de moda, por suposto que caín preso dos seus charmes até bem entrada a noite, alguma lagriminha também teve de ocultar, discretamente camuflada cum bocejo, ou cum amago de resfriado sobretudo cando ía lendo no barco, “não é bom que o homem chore em público” que dizem as sagradas escrituras da masculinidade. Si, o Larsson fiou tudo bem fiado, pondo muitas celadas aos corazoncinhos delicados tel que le mien! Ben, como sei que abusei estou agora lendo aos bocadinhos, podería dizer siroter, ao Kant, questao de exercitar o cerebro como tratamento preventivo contra as enfermidades da memória.


Tenho uma vontade poderosa de começar a escrever e encher fólios e fólios... mas não é de boa educação ocupar em excesso o tempo dos leitores, a rede é tão – tão vasta que já não roubo mais espaço-tempo. Bi-quinhos. Bei-jinhos.


Nota: se seguem em aumento os leitores brasileiros e portugueses vou ter que mudar de grafía e apostar firmemente pelos nh, lh, etc

sábado, 30 de janeiro de 2010

Demi-autoportrait dans les toilettes

mira que ghuapiño saín!
É un espelho deses cónvavos para facer a depilación
canto mais te afastas del, mais grande apareces
tentava conseguir umha foto dun olho agrandado
non saiu ben, pero quedou-me un retrato parcial xeitosinho

son eu - c'est moi - sou eu