e agora, o meu barquiño / e agora, o meu barquinho
que navegaba na dársena de Bouzas / que navegava na doca de Bouças
con medo non xa ao océano / com medo nem já ao océano
senón á ría en calma / senão à ria em calma
vese agora á deriva / vê-se agora à deriva
neste mar feito de auga dos sumidoiros / neste mar feito de água dos esgotos
que convirten aquel peirao fedorento / que convertem aquele cais fedorento
nun paraíso na miña memoria / num paraíso na minha memória
3 comentários:
buff.
xa vexo que levas tempo dándolle voltas ó da grafía.
bueno home.
que sei eu.
a mín fáiseme estraño (cada vez menos, porque neste mundo de blogs atopo moitos así) pero non da parecido noso de todo
ben, pois claro que o portugués non é a nosa língua, e topámola rara, só digo que... ben se segues así, lendo todo, chegarás a un post deste ano 2010 con motivo do novo acordo ortográfico da língua portuguesa, alí poño como vexo eu a situación.
biquiño
Sabes que houbo tantas veces nas que quixen eliminar o blog dun plumazo e agora ti estaslle a dar un novo valor lendo todos estes posts antigos.
máis como ías eliminar o blog????
nunca nunca. non sabes canto che ha gustar cando sexas velliño!
(iso sen contar de que un dia unha filla túa chegue a lelo, cando teña a tua edade, e aprenda a querer a seu pai como persoa, e non coma pai, (ainda que como pai xa é dabondo) que sei eu!
son cousas que saíron do teu maxín, de estares vivo,
son unha "proba" de que tí "fuches"
que sei eu!
en todo caso polo coma "privado" e gardas unha copia de seguridade, e a contrasinal nalgún sitio seguro, e deixalo durmir... o sono do tempo... pero eliminal, non,
¡faime caso!
Enviar um comentário