De queixas pola rede

Mi madriña, que a próxima vez fago a viaxe en bicicleta e chego antes! saín ás cinco da mañá da casa e ata as catro da tarde non cheguei a casa (ed-dar), a ver se a próxima vez me levan por Calcuta, para coñecer un aeroporto asiático!

Polo menos, que sempre hai que mirarlle o lado positivo ás cousas, puiden facer unha despedida da cristiandade en toda regra, tomei en Barajas unha tapa de xamón e unha caña que me souberon a glória. Xa estou preparado para o que poida vir.

E unha sorpresa surpreendente, levei unha camiseta vella e non me trataron de delincuente, e iso que cada vez estou máis moreno; hai días nos que un ten sorte. Aínda que para cando volte poño unha camisa, for if the flies, por precaução, por camuflarme. Non vaia ser que descubran que son un "bulto sospechoso". Porque... cal é a razón de que, de todos os que chegan no avión, só a min me fagan pasar a mala polo escáner? si, son sospeitoso de algo, algo vago, pero debe ser algo malo, menos mal que non levo o pendente, nin teño as mans tatuadas. Eles saben algo de min que eu non sei, ou que non quero saber. Saben que seguramente son un chisco antisocial. Pero eu xa hai moito tempo que me fixen unha razón para convivir coa humanidade enfocando o bo que ten e superando os momentos de crise que me fan renegala, como o tema do fracaso desta cimeira de teatro (ía dicir de merda, pero hai que coidar a língua) en Itália.

Ah, e xa que estou de queixas, e xa que tamén visitei o aeroporto de Barcelona, venme a cabeza unha ofensa que alí recibín xa hai anos, unha das piores cousas que me teñan dito, que tería que deixar de ser quen son se quería chegar a algo na empresa... claro que o único que deixei foi esa empresa, e quedoume un amargor no peito cada vez que volvía esta cidade á miña cabeza, menos mal que o tempo o cura todo e hoxe envexo o desenrolo que a cultura galega ten alí, e esquezo aquel ponto preto que fora tan grande como para cubrir toda Catalunya.

Xa co corazón descarghado síntome lene coma unha pluma de voitre!