domingo, 13 de abril de 2008

Acusado

... eles poden dicir o que queiran, descolgar os seus diplomas da parede, escanealos e adxuntalos aos seus míseros informes para lles dar credibilidade, pero non teñen nin idea, nin idea da cantidade de noites que baixei até á represa do muiño, rabuñando as pernas nas silvas e nos toxos, para lavar con aquela corrente xelada a vergonza da humillación, para que o frío e a auga aspirasen do fondo de min ese fedor denso a putrefacción. Calquera cousa antes que ceder ao sabor metálico da rabia que me comía, que me segue a comer, porque eles poden dicir o que queiran pero non saben nada...

2 comentários:

Zeltia disse...

pois a rabia non che imnpedía expresarte ben. mesmo melloras.
sinto.

rui disse...

Non recordo por que escribira este post, pero era ficción (claro que sempre é provocado por algunha situación que vivira naqueles días)