De notarios

Asinando contratos escritos en árabe, nos que só entendo os números e o meu nome na portada. Iso si, os tempos de espera e as tarifas son moi similares ás da Galiza, e a profesionalidade tamén foi de apreciar, todo foi lido en francés e explicado en detalle, na procura de que o cliente saiba de certo qué é ao que se está a comprometer, claro que o decorado non é o mesmo que na rúa Colón de Vigo, un detalle sen importancia. Pois iso, que renovei o aluguer deste apartamentiño no que dende hai xa SEIS meses convivimos o computador e máis eu, xa sabía eu que o de marchar só medio ano a este país era únicamente o engado para conseguir que alguén se decidise a dar o paso de deixar a comodidade das suas rutinas, da sua familia, do seu ambiente, para virse perder nun sitio no que en principio non había moi boas espectativas, e que en realidade, unha vez que se coñece o sistema, xa se está certo de que non hai moi boas espectativas. Un que é un impaciente e quere facer as cousas agora mesmiño, xa, e non pode ser, hai que ir pasiiiiño a pasiiiiño, aprender a esperar, a resolver o traballo dun día nun mes, que seica deus fixo o mundo en sete días, pero o deus deles debeuno de facer en sete anos. En fin, hai tantas cousas que non entran polo ollo dunha agulla!