Dez anos despóis

Veñome queixar, doutor, isto non é o que eu esperaba, e agora mesmo espero que me saiba receitar o tratamento adecuado para esta anomalía, non pode ser, este corpo non ten as prestacións coas que mo venderan xa hai corenta e un anos. Non é que non o coide, diso non me pode acusar, bótolle ben de comer, non lle falta a bebida e sácoo a miudo a pasear, para que tome un chisco o aire, e sen embargo, xa non é o que era, e ninguén me dixo que había este defecto, que co paso do tempo íanse presentar estas alteracións desagradábeis.

O certo é que levaba xa uns anos sen mirar moito para el, non, non, claro que non é culpa miña, xa sabe, o traballo, a familia, a hipoteca... foi unha década voraz, e non me preocupei moito del. Si, é certo que nada lle faltou, pero nunca como agora nestes dez anos me parara a examinalo, é como se o vira no noventa e oito por última vez, e hoxe volvera velo de novo, e o que vexo non me gusta. Senón explíqueme, a qué se debe que teña tan pouco pelo na cabeza? e porqué está case todo branco? e qué son estas enrugas na frente e aos lados dos ollos? isto non é o que tiña con trinta anos, como é que puido suceder? Qué é o que fallou?

En fin, tampouco preciso que me dea explicacións técnicas incomprensíbeis que eu sonlle de letras, escriba simplesmente o tratamento que hei de tomar para volver ser coma antes.

Porque para iso está vostede aquí... ou non?