J'ai p'us d'rhum

Quén chora ca fermosura dos amenceres? sempre volven co seu rouge à lèvres maquillando as nubes, non tes tempo de os botar de menos, sempre volven. A fermosura das estrelas candentes que se cruzan unha vez e non volverás ver, esa si que crava as uñas nas meniñas dos ollos porque nunca máis, nunca máis virá o día. E tu dizes qualquer coisa, há alvoradas, mesmo se estão noutras galáxias, qualquer coisa que sirva de consolo para poder seguir a olhar pela janela.