terça-feira, 17 de fevereiro de 2009

Ovellas e balas

Ontem..., sim, ontem mesmo esteve a buscar-me e encontrei-me. Também encontrei uma entrada assombrosa num blogue desconhecido (para mim), titulábase Follas (como balas), pensei poesía, lindo, bien sûr, pensei física, o vacío, follas caíndo sen o rozamento co aire, anormalmente rápidas. Pensei eu,
pensei en ovellas. Ela dille a el... monotonía.

6 comentários:

rui disse...

aliás, estive...
aínda teño problemas cos verbos .pt
estive eu, esteve ele.
estiven eu, estivo el
nengoen, zegoen
antes de que o tren de alta velocidade chegue a Galiza
escribireino tamén en árabe.
(para pór un limite amplo)

oko disse...

halle dar tempo, logo

rui disse...

A el ou a min? Espero gañar eu a carreira! Cousas peores se miraron!

ekis1331 disse...

Boas, pódese? Cheguei aquí de casualidade, como á maioría dos acontecementos da miña biografía (nunca tiven nada moi claro) e paréceme un lugar tan acolledor e íntimo que case me dá reparo rompé-lo silencio... deixareime caer coma unha folla pois... pensei...

rui disse...

Qué bonito, como unha folla... benvido, o teu nome xa o teño visto moitas veces nos comentários dos blogues que visito. Agora vou a tua casa.

rui disse...

كنت / كان

hala, xa lle ghañei a carreira ao TAV