Outono

Pero cómo pode ser que este ano, amáis da primavera, tamén esquecín a chegada do outono! Vexo hoxe os capachos cheos de uvas no blogue do paideleo e (palavrão!) caio da burra, é certo, a vendima, chegou o outono e eu sen me decatar, eu preocupado polo traballo e o día a día aquí abaixo e as estacións van escapando sen que as celebre, sen poder ilusionarme agardando a sua chegada. Afinal poderei dicir, estaba tan preocupado pola vida que esta pasou sen que me decatara. De rapaz era distinto, as estacións chegaban como un estourido e nunca entraban sen que eu as estivese xa chamando, e sobre todo nunca me pasaba coma agora, por veces párome a pensar e xa non sei se é verán ou inverno, ou primavera ou outono, tan, tan lonxe da natureza.